ترمیم کامپوزیت دندان

مراحل ترمیم کامپوزیت دندان

کاربردهای استفاده از کامپوزیت دندان می تواند بسیار متنوع باشد. به عنوان مثال، برخی از موارد مراحل ترمیم کامپوزیت دندان، ممکن است شامل قرار دادن کامپوزیت به عنوان ترمیم برخی از انواع آسیب دندان (مانند شکستگی یا پوسیدگی) باشد.

در موارد دیگر، و در نهایت، دندان بیمار ممکن است فقط نیاز به یک لایه باندینگ داشته باشد که روی سطح آن قرار داده شود (همه بخش های دندان یا فقط یک قسمت آن)، بنابراین برای پوشاندن یک نقص یا بهبود شکل آن از کامپوزیت دندان استفاده می کنیم.

اما نیاز شما به ترمیم کامپوزیت هر چه باشد، دندانپزشک شما از همان فرآیند اولیه ای که برای قرار دادن کامپوزیت ابتدایی دندان استفاده کرده است، مجدد استفاده می کند، زیرا این مراحل توسط علم باندینگ دندان (به معنای روشی که کامپوزیت دندان با ساختار دندان ایجاد پیوند می کند) مورد نیاز است.

فرایند کامپوزیت دندان

مراحل قرار دادن باندینگ دندان

• آماده سازی دندان در صورت نیاز برای کشیدن
• استفاده از عامل باندینگ
• قرار دادن کامپوزیت دندان
• ترمیم بخش های آسیب دیده دندان
• فرم دهی و مراحل نهایی ترمیم دندان
• مراقبت های بعد از انجام ترمیم دندان

مراحل فرآیند باندینگ دندان

الف) انتخاب رنگ کامپوزیت

باندینگ دندان در رنگ‌های متنوعی وجود دارد و باید برای ترمیم در حال ایجاد، نوع مناسبی انتخاب شود.

ب) انتخاب سایه کامپوزیت برای ترمیم دندان

دندانپزشک از راهنمای رنگ های کامپوزیت دندان (شامل نمونه هایی از هر یک از رنگ های مختلف باندینگ دندان) استفاده می کند تا ببیند کدام رنگ با قسمتی از دندان بیمار که روی آن کار می کند بیشتر مطابقت دارد.

آنها به سادگی هر قطعه از رنگ نمونه را در کنار دندان نگه می دارند و رنگ و سطح شفافیت آن را با هم مقایسه می کنند. آنها ممکن است یک کامپوزیت جداگانه برای لایه های مختلف یا بخش هایی از دندان که نیاز به ترمیم دارند، انتخاب کنند. انجام این کار می تواند تا حد زیادی بر طبیعی بودن روند درمان تأثیر بگذارد.

پ) تمیز کردن دندان

یک پیوند قوی بین کامپوزیت و سطح دندان نمی تواند تشکیل شود مگر اینکه سطح دندان تمیز باشد. دندانپزشک، سطح دندان را صیقل می دهد تا هرگونه مواد باقی مانده انباشته شده (پلاک دندان، تارتار و …) را پاک کند.

مراحل ترمیم باندینگ دندان

ج) آماده سازی دندان

مقدار شکل دهی دندانی که برای هر ترمیم خاصی لازم است متفاوت است. در برخی از کاربردهای زیبایی (بستن شکاف دندان، ترمیم براده های جزئی، احتمالاً حتی روکش کردن سطح جلوی دندان)، ممکن است نیازی به کوتاه کردن دندان نباشد.
سطح در معرض دندانی که ترمیم به آن چسبانده می شود، در درجه اول مینای دندان است. از طرف دیگر، مانند ترمیم‌هایی که برای ترمیم آسیب‌های ناشی از پوسیدگی دندان لازم است، میزان سوراخ‌کاری مورد نیاز ممکن است نسبتاً گسترده باشد. این امری عادی است که در این نوع ترمیم مینای دندان و لایه های عاج دندان درگیر می شوند.

د) استفاده از باندینگ و کامپوزیت

اکنون دندانپزشک با استفاده از یک اپلیکاتور کوچک، “عامل باندینگ” (پلاستیک مایع) را روی سطح دندان به صورت یکنواخت پخش می کند. در آخر اطمینان حاصل می کنند که عامل باندینگ به صورت یک لایه نازک و یکنواخت روی کل آماده سازی دندان و سطوح دندان پخش شده است.

ه) اصلاح و شکل دادن به کامپوزیت دندان

یک دندانپزشک معمولاً عمداً ترمیم را حجیم تر آماده می کند و سپس از ابزارهای مخصوص خود برای برش دادن آن به شکل مناسب استفاده می کند.

سپس از طریق شکل دهی و صیقل دادن به ترمیم، شکل مناسب کامپوزیت را طراحی می کند تا کاملا سطح دندان و بخش های آسیب دیده دندان پوشانده شوند و توسط پولیش؛ سطح بسیار صاف و براقی به دست آید.

همه افراد حاضر در اتاق (دندانپزشک، دستیار و بیمار) از زاویه کمی متفاوت به دندان شما نگاه می کنند و هر یک ممکن است متوجه چیزی شود که دیگران نمی بینند اما در نهایت این نظر شماست که بیشترین اهمیت را دارد. آنها همچنین باید ارزیابی کنند که چگونه دندان‌های بیمارشان به هم نزدیک می‌شوند و آیا ترمیم‌هایی که اخیراً انجام داده‌اند با این حرکت تداخل دارد یا خیر.

و) استفاده از عمال تثبیت کننده کامپوزیت

هنگامی که عامل باندینگ روی سطح اعمال شد، دندانپزشک از اشعه نور مخصوصی برای تثبیت مواد کامپوزیت استفاده می کند. این نور معمولاً به رنگ آبی است. این ماده یک کاتالیزور را در عامل پیوند فعال می کند که باعث سخت شدن آن می شود. حدود 10 تا 20 ثانیه نوردهی طول می کشد.
اکنون پیوند اولیه با دندان ایجاد شده است.

اشعه مخصوص کامپوزیت دندان

مرحله نهایی کامپوزیت ترمیمی

اکنون که پیوند اولیه با سطح دندان (از طریق عامل باندینگ) ایجاد شده است، لایه‌های متوالی کامپوزیت دندان اضافه می‌شود تا حجم و شکل مورد نیاز ترمیم به آن داده شود. همانطور که هر یک اضافه می شود و تنظیم می شود، یک پیوند شیمیایی با لایه عامل پیوند و یا لایه های کامپوزیت از قبل قرار داده شده ایجاد می کند.

دندانپزشک کامپوزیت را در بخش‌های کوچک اعمال می‌کند و هر کدام را به آرامی در جای خود قرار می‌دهد، تا زمانی که آن قسمت از ترمیم که در حال حاضر می‌سازد شکل مورد نیاز را پیدا کند.

سخن آخر در ترمیم کامپوزیت دندان

هنگامی که دندانپزشک رنگ کامپوزیت دندان را با توجه به رضایت بیمار روی سطح دندان او قرار داد و سطح آن را صاف کرد، با استفاده از همان نور مخصوص که برای تنظیم عامل باندینگ استفاده می کرد، مراحل ترمیم دندان را نهایی می کند. معمولاً بین 10 تا 40 ثانیه زمان نوردهی نیاز است.

فاصله زمانی دقیقی که استفاده می شود به چندین موضوع بستگی دارد، از جمله:

• خروجی (شدت) نور
• عاملی که باید به صورت دوره ای در طول عمر دستگاه بررسی شود.
• ضخامت لایه کامپوزیت در حال پخت. (بدیهی است که اطمینان از قرار گرفتن در معرض کافی با عمیق ترین بخش کامپوزیت در تضمین مجموعه بازسازی و در نتیجه یکپارچگی بسیار مهم است.)