نکات لازم درمورد درمان دندان در بیهوشی

نکات لازم درمورد درمان دندان در بیهوشی

دندان ها مهم ترین عضو در بدن به ویژه در صورت و لبخند شما بشمار می روند زیرا با کوچک ترین آسیب و ضربه ای کاملا مشخص می شوند و در خیلی از مواقع اعتماد به نفس بیماران را کم می کند. خیلی از بیماران به دلیل ترس از دندانپزشکی و صدای وسایل جراحی دندان از مراجعه به موقع به مطب های دندانپزشکی خودداری می کنند. در این مقاله می خواهیم به بررسی نکات لازم درمورد درمان دندان در بیهوشی بپردازیم تا بتوانید با اطمینان خاطر برای درمان دندان های خود اقدام نمایید.

بیهوشی دندان یکی از مهمترین پیشرفت های علمی در زمینه پزشکی است. این عمل درمان در دندانپزشکی را بدون درد می کند، کار دندانپزشک را آسان می کند و اضطراب بیمار را از بین می برد.

نکاتی درمورد درمان دندان در بیهوشی

انواع داروهای بیهوشی

روشی که یک دندانپزشکی برای درمان دندان های بیمار خود بکار می رود تا آن را بی حس کند با روش دندانپزشک های دیگر ممکن است متفاوت باشد. زیرا نوع درمان، میزان بی حسی یا بیهوشی که فرد نیاز دارد و تحمل هر بیمار با دیگری متفاوت است. به عنوان مثال بیماری که قرار است تحت درمان پیوند استخوان در فک قرار گیرد، متفاوت از بیماری که نیاز به پر کردن دندان دارد، می باشد.

انواع بیهوشی در دندانپزشکی

به طور کلی برای درمان دندان های آسیب دیده، برای جراحی دندان عقل و کاشت ایمپلنت دندان و … سه نوع بیهوشی و یا بی حسی موضعی وجود دارد:

1. بی حس کننده موضعی

از بی حسی موضعی برای بی حس کردن ناحیه محدودی از دهان بیمارانی که نیاز به اقدامات جزئی دندانپزشکی دارند استفاده می شود. بی حس کننده های موضعی را می توان برای بی حس کردن یک بخش کامل از دهان، مانند نیمی از فک، یا یک ناحیه کوچک، مانند یک دندان پوسیده و دندان های مجاور استفاده کرد. دو نوع بی حس کننده موضعی وجود دارد:

بی حس کننده موضعی روی لثه یا گونه داخلی استفاده می شود تا پوست را بی حس کند و برای تزریق آماده شود.: برای بی حس کردن بخش محدودی از لثه به لثه یا داخل گونه مایع بی حسی تزریق می شود. رایج ترین بی حس کننده موضعی مورد استفاده لیدوکائین است.

هنگامی که یک بی حس کننده موضعی دریافت می کنید، هوشیار و قادر به برقراری ارتباط خواهید بود. ناحیه بی حس خواهد شد، بنابراین دردی احساس نخواهید کرد. از بی حسی دندان برای درمان های ساده تری مانند پر کردن حفره دندان استفاده می شود که روند درمان کوتاه تر است و عموما پیچیدگی های کمتری دارد.

بیشتر بی حس کننده های موضعی به سرعت (در عرض 10 دقیقه) اثر می گذارند و 30 تا 60 دقیقه دوام می آورند. گاهی اوقات یک ماده دیگر نیز به داروی بیهوشی اضافه می شود تا اثر بیهوشی را افزایش دهد و از انتشار آن به سایر نواحی بدن جلوگیری کند. بی‌حس‌کننده‌های موضعی بدون نسخه در قالب‌های ژل، پماد، کرم، اسپری، مایع و تزریقی در دسترس هستند.

2. آرام بخش

آرامبخش ها علاوه بر بی حس کننده های موضعی نیز استفاده می شوند. هدف از استفاده از آرامبخش آرام کردن بیمار، به ویژه فردی است که در طول عمل مضطرب است. آرام بخش ها را می توان به صورت خوراکی، استنشاقی یا تزریق به جریان خون مصرف کرد. اکسید نیتروژن یکی از محبوب ترین مسکن ها در مطب های پزشکی است.

آرام بخش چندین سطح دارد و برای آرام کردن فردی که ممکن است اضطراب داشته باشد، برای کمک به تحمل درد یا بی حرکت نگه داشتن بیماران برای انجام عمل استفاده می شود که باعث فراموشی نحوه انجام عمل می شود.

یکی دیگر از نکات لازم درمورد درمان دندان در بیهوشی شما ممکن است در طول عمل با استفاده از آرامبخش کاملا هوشیار باشید و بتوانید به دستورات دندانپزشک پاسخ دهید، یا به سختی هوشیار و آگاه از روند درمان باشید. آرام بخش به سه دسته خفیف، متوسط ​​یا عمیق طبقه بندی می شود.

آرام بخش عمیق را می توان مراقبت بیهوشی تحت نظارت یا MAC نیز نامید. در آرام‌بخشی عمیق، عموماً از محیط اطراف خود، آگاه نیستید و فقط می‌توانید به تحریکات مکرر ابزار دندانپزشک پاسخ دهید. داروی آرامبخش ممکن است به صورت خوراکی (قرص)، استنشاقی، عضلانی (IM) یا داخل وریدی (IV) به بیمار داده شود.

3. بیهوشی عمومی

این دارو به صورت داخل وریدی برای بیمارانی که قرار است تحت عمل جراحی دهان قرار گیرد، تجویز می شود. اگر قرار است فردی تحت درمان قرار گیرد، به او گفته می شود تا 12 ساعت قبل از عمل غذا نخورد.

بی حسی موضعی دندان

بی حسی موضعی چگونه عمل می کند؟

اگرچه ماده بی حس کننده ماده فعال دارویی است که دندانپزشک تجویز می کند، اما توسط سایر ترکیبات موجود در دارو موثر می شود:

1. منقبض کننده عروق با تنگ کردن رگ های خونی اطراف دندان، اثر بی حس کننده مواد بی حسی را طولانی می کند.
2. چندین ترکیب سدیم مختلف در دارو وجود دارد که یکی از آن ها منقبض کننده عروق جلوگیری می کند، دیگری داروی بی حسی را قادر می سازد تا تاثیر بگذارد و دیگری دارو را به جریان خون منتقل می کند.

خطرات بی حسی موضعی

برخی از ترکیبات یک داروی بیهوشی ممکن است بر بیماران مبتلا به بیماری های خاص، تأثیر نامطلوب می‌گذارند. به عنوان مثال، یک داروی منقبض کننده عروق مانند آدرنالین را نمی توان در بیماران مبتلا به فشار خون بالا استفاده کرد، بنابراین دارو باید برای پاسخگویی به نیازهای بیمار اصلاح شود.

سایر بیماران ممکن است به یک یا چند جزء دارو حساسیت داشته باشند. یا ممکن است داروهایی مصرف کنند که با ترکیبات موجود در دارو تداخل بدی داشته باشد. برای جلوگیری از چنین نتایجی، دندانپزشک همیشه قبل از انتخاب نوع بیهوشی مورد استفاده، از بیمار تاریخچه پزشکی وی را می خواهد.

ئرمان دندان با استنشاق گاز اکسیدنیترید

سخن آخر نکات لازم درمورد درمان دندان در بیهوشی

بیهوشی و یا استفاده از آرامبخش در طول عمل اهمیت بسیار زیادی دارد زیرا خیلی از کودکان، افراد مسن و حتی برخی جوانان که به دلیل اضطراب و استرس ناشی از ترس درمان دندان، به کلینیک های دندانپزشکی مراجعه نمی کنند و در آخر مجبور به کشیدن دندان می شوند. هنگامی که دندانپزشک از یکی از انواع مواد بی حسی و یا بیهوشی برای بیماران استفاده می کند، کنترل عمل را به طور کامل بدست گرفته و بیمار هیچ گونه دردی را در طول جراحی احساس نخواهد کرد.