درمان دندان کودکان با بیهوشی

درمان دندان کودکان با بیهوشی

کودکان خردسال مبتلا به درد و یا عفونت دندانی در هر سنی نیاز به درمان دارند، گاهی اوقات پزشک درمان دندان کودکان با بیهوشی را توصیه می کند که این بدان معناست کودک شما باید تحت بیهوشی عمومی یا آرامبخش قرار گیرد. البته دلایل زیادی برای این امر وجود دارد.

برخی از روش های دندانپزشکی به کودک شما نیاز دارند که کاملاً بی حرکت دراز بکشد، ممکن است موارد زیادی برای درمان وجود داشته باشد، یا صدای ابزارهای دندانپزشکی ممکن است ترسناک باشد. هدف همیشه ارائه ایمن ترین و بدون دردترین درمان است که درمان دندان با بیهوشی یا آرامبخشی یکی از این گزینه هاست.

مزایای دندانپزشکی کودکان در بیهوشی

بیهوشی یا آرام بخش در روش های دندانپزشکی برای کودکان چقدر ایمن است؟

در سال 2019، آکادمی اطفال آمریکا (AAP) و آکادمی دندانپزشکی اطفال آمریکا (AAPD) دستورالعمل های فعلی را برای دندانپزشکان و جراحان دهان به روز کردند تا هنگام ارائه آرامبخش عمیق یا بیهوشی عمومی به کودکان از آنها پیروی کنند.

این مستلزم آن است که همیشه حداقل 2 نفر در اتاق باشند که آموزش دیده باشند تا در صورت بروز هر گونه مشکلی اقدامات پیشرفته حمایت از زندگی را ارائه دهند. یکی از این افراد دندانپزشک یا جراح دهان خواهد بود که این عمل را انجام می دهد و دیگری ناظر مستقل خواهد بود. این ناظر مستقل باید “یک پزشک متخصص بیهوشی، یک پرستار متخصص بیهوشی رسمی، یک جراح دوم دهان، یا یک متخصص بیهوشی دندانپزشک” باشد.

انواع آرامبخش و بیهوشی مورد استفاده در کودکان

• اکسید نیتروژن: این یک آرام بخش خفیف و کم تهاجمی است. معمولاً به عنوان “گاز خنده” شناخته می شود. بچه ها این را با کمی اکسیژن تنفس می کنند. آنها معمولاً نمی‌خوابند، اما بیشتر آنها آرام‌تر می‌شوند.
• آرام بخش خفیف: این دارو (یا ترکیبی از داروها) معمولاً برای کودکان بزرگتر و بزرگسالان استفاده می شود. کودک شما آرام و بیدار خواهد بود – و گاهی اوقات می تواند کاری را که دندانپزشک یا جراح از او می خواهد انجام دهد. پس از انجام این عمل، کودک شما ممکن است حتی چیزهایی در مورد ویزیت دندانپزشکی به خاطر نیاورد. دندانپزشکان و جراحان دهان می توانند با خیال راحت این داروها را در حین انجام کار دندانپزشکی به آنها بدهند، زیرا کودک شما بیدار می ماند.
• آرام‌بخشی متوسط: کودکان با آرام‌بخشی متوسط خواب‌آلودتر هستند، اما معمولاً قادر به انجام کاری هستند که دندانپزشک یا جراح دهان از آنها می‌خواهد. کودکان بزرگتر و بزرگسالان جوان با آرامبخشی متوسط بهتر از کودکان کوچکتر یا ترسوتر عمل می کنند. آنها به تنهایی نفس می کشند و معمولاً به راحتی بیدار می شوند. اکثر کودکان چیزی در مورد این روش به خاطر نمی آورند. دندانپزشکان و جراحان دهان می توانند با خیال راحت این داروها را در حین انجام کار دندانپزشکی ارائه دهند.
• آرام بخش عمیق: این شامل داروهای داخل وریدی (IV) برای کمک به خواب کودک شما در طول این روش است. در حالی که کودک شما ممکن است هنوز کمی حرکت کند و گاهی اوقات صدا ایجاد کند، ممکن است به تنهایی نتواند به خوبی نفس بکشد. همیشه باید حداقل یک متخصص واجد شرایط دیگر (ناظر مستقل)، مانند یک متخصص بیهوشی (به لیست چه کسی در زیر مراجعه کنید) وجود داشته باشد که بتواند ضربان قلب، ضربان قلب، فشار خون، و اشباع اکسیژن (تنفس) کودک شما را در طول عمل و تا زمانی که بیدار شود این متخصص همچنین می تواند تعیین کند که کودک شما چه زمانی آماده رفتن به خانه است.
• بیهوشی عمومی: تحت بیهوشی عمومی، کودک شما کاملاً در خواب و بدون درد خواهد بود. متخصصان بیهوشی که به طور ویژه آموزش دیده اند (پزشکان، دندانپزشکان یا پرستاران متخصص بیهوشی خبره) داروها را تجویز می کنند و کودک شما را تحت نظر دارند در حالی که یک دندانپزشک یا جراح دهان جداگانه عمل یا جراحی دندان را انجام می دهد. بیهوشی را می توان در مطب دندانپزشکی مجهز، مرکز جراحی سرپایی (ASC) یا بیمارستان انجام داد.

• 

  انواع آرامبخشی کودکان

تجویز دارو در طی پروسه درمان دندان کودکان

پس از اینکه در مورد گزینه های آرام بخش و بیهوشی با دندانپزشک یا جراح دهان کودک خود صحبت کردید، دقیقاً متوجه شوید که چه کسی داروها را تجویز می کند و چه کسی در طول عمل دندانپزشکی کودک شما را زیر نظر خواهد داشت.
توجه: دستورالعمل‌های جدید AAP و AAPD بیان می‌کنند که یک متخصص بیهوشی یا یک دندانپزشک یا جراح دهان دیگر که دارای مجوز و آموزش بیهوشی است، در حالی که دندانپزشک یا جراح دهان روی این عمل تمرکز می‌کند، همراه فرزند شما باشد. این شخص آرامبخش عمیق و بیهوشی عمومی را در زمانی که دندانپزشک یا جراح دهان در حال انجام جراحی دندان بر روی کودک شما هستند، تحویل و نظارت خواهد کرد. پرسنل دیگری نیز ممکن است برای کمک به آرامبخشی عمیق و بیهوشی عمومی یا جراحی دندان حضور داشته باشند.

دندانپزشک عمومی: کالج، دانشکده دندانپزشکی را به پایان رسانده و تمام امتحانات مورد نیاز را از طریق هیئت دندانپزشکی دولتی گذرانده است. یک دندانپزشک عمومی نیز از طریق ایالت خود مجوز دندانپزشکی گرفته است.

دندانپزشک اطفال: کلیه دوره های آموزشی و مجوزهای فوق را به عنوان دندانپزشک عمومی و همچنین رزیدنتی دندانپزشکی اطفال (معمولاً 3-2 سال) گذرانده است. آموزش آرامبخشی کودکان در آموزش دستیاری گنجانده شده است. دندانپزشکان اطفال ممکن است با شرکت در آزمون سراسری و قبولی در آن گواهینامه هیئت مدیره دریافت کنند.

جراح فک و صورت: پس از اتمام دوره دندانپزشکی (4-6 سال) یک دوره رزیدنتی فک و صورت را به پایان می رساند. اکثر جراحان فک و صورت دارای مجوز دندانپزشکی و برخی نیز دارای مجوز پزشکی هستند. علاوه بر این، به برخی از آنها مجوز بیهوشی عمومی توسط هیئت دندانپزشکی دولتی اعطا می شود. جراحان دهان و فک و صورت ممکن است با شرکت در آزمون سراسری و قبولی در آن گواهینامه بورد دریافت کنند.

متخصص بیهوشی: پزشک یا دندانپزشکی که یک دوره رزیدنتی بیهوشی 3-5 ساله را پس از دوره پزشکی یا دندانپزشکی به پایان می رساند و تمام امتحانات لازم را با موفقیت پشت سر می گذارد. متخصصان بیهوشی می توانند بیهوشی را برای اقدامات دندانپزشکی و جراحی دهان انجام دهند و ممکن است مجوز هیئت دندانپزشکی دولتی برای ارائه بیهوشی در مطب دندانپزشکی داشته باشند. پزشکان و دندانپزشکان بیهوشی ممکن است آموزش های تخصصی برای درمان کودکان داشته باشند و ممکن است با شرکت و قبولی در آزمون سراسری گواهی هیئت مدیره را دریافت کنند.

درمان دندانپزشکی با بیهوشی

پرستار بیهوشی: پرستاری که یک برنامه 2 ساله را پس از دوره پرستاری تکمیل می کند و دارای تجربه بالینی اضافی است. در برخی از ایالت ها، پرستاران بیهوشی می توانند بیهوشی را در مطب دندانپزشکی بدون نظارت دندانپزشک یا پزشک انجام دهند.

کارشناس بهداشت دندان: یک مدرک بهداشتی دندانی 2 ساله را پس از دبیرستان به پایان می رساند – معمولاً مدرک کاردانی. برخی از متخصصان بهداشت دندان دارای تحصیلات و آموزش های اضافی مانند مدرک لیسانس هستند. آنها توسط ایالت خود مجوز دارند و می توانند بی حسی موضعی (شات های بی حس کننده) در دهان انجام دهند.